Yeni hafıza paketlerini oluştururken düzen gözetmeyerek kafasında ilkin dağınık bir halde bırakan, belki de bunları uzun süre ışıldakla aramak zorunda kalacak. Nitekim orada, içerde, ışık değneğinin yanında mutlak karanlık hakim, ışık değneğinin kapsadığı alana odaklanabilelim diye. Nörologlar bu hüzmenin yayıldığı alana Meksikalı şapkası adını veriyorlar. Demek ki o kadar küçük değil ve eğer düzenli bir biçimde, sık yerleştirirsek içine birçok şey sığabilecektir.

Güzel olan: beyin zum yapabiliyor: Bir konunun genel çerçevesini işin başından ana hatlarıyla kolay takip edilebilecek şekilde zihninize yerleştirirseniz, daha sonra bu alana nerdeyse sınırsız bilgi eklemek mümkün oluyor. İlgili konuya eğilmek istediğimiz an sayısız detay apaçık bir biçimde önümüzde sergileniyor!
Bir kitap okurken sayfayı çevirdiğimizde genel çerçeveyi göz önünde bulunduramıyorsak eğer, yeni okuyacağımız sayfa beynimizde belki de bir daha bulunamamak üzere karanlık bir alana kayabilir. Bu durumda sayfaları çevirip şu veya bu sayfada yer alan şeyleri tekrar tekrar okumak durumunda kalırız, çünkü bir sayfayı okumaya koyulmak, bir diğerini karanlığa itmektedir!

Ne yazık ki beyin sayfayı çeviremiyor. Bu koşullarda yapmamız gereken, bir konunun bütünsel bağlamını net bir şekilde BİR kağıda çizip gözümüzde canlandırmak. Aksi takdirde detaylar kaybolmaya mahkumdur.

Buradaki ilke: Bütünden detaya!