Ahmet esniyor, Leyla gözlerini ovuşturuyor, Murat geriniyor, harfler gözlerde birbirinin içine geçiyor, öğretmenin sesi uzak ve tekdüze, o da aslında zil çalsın özleminde…
 - sessizlik -
 
Bir yandaki kapının ardında bir şamata: Biri sıçrıyor yerinden, bir diğeri onu sandalyesine geri oturtuyor, „Hayır, önce ben!“, bir üçüncü tahtaya koşuyor bile, „Ben çözdüm!“, ayaklarla eller tempo tutuyor, kimisi ayağa kalkmış alkışlıyor, kimi bir başkasına bir defa daha izah etmeye koyuluyor.
 – Kaos?? –
 
Bu derslerden hangisinde akılda kalıcı bir öğrenim söz konusu olmuş olabilir?! dahası…
 
Özellikle, örneğin matematik dersinin davranışsal dalgalanmalara yol açma potansiyeli var, çünkü söz konusu olan, „yanlış“ın ve „doğru“nun kişiden kişiye değişmediği, ezber bilgiyle bir yere varılamayacak gerçek ve adil bir yarış; her şeyin o anda ve yerde çözülmesi gerekiyor. Bu temelde bir futbol maçını andırıyor: mücadeleni ver ve golünü at!
 
Ara sıra derste sağa sola bir kıpırdanma olduğunda, bunun adı „disiplinsizlik“ değil, aktif katılım!