„Ne olur bana matematik deme! Adını duyduğumda fena oluyorum!“
 
Tabii, yaşamdaki ilk matematik deneyimleri kötüydüyse, gelecekte ancak daha da kötü olabilir. Çünkü beyinde bir düzen hakimdir:
 
Yaşamın karanlık yanları şakaklarımızda pusuya yatar. Stres hormonu için bir şalter vardır orada. Akla getirmek yeterlidir, anında beyin zarında blokerler salgılanır ve bunlar her şeyi felç ederler, o kadar ki düşünmek giderek zorlaşır. Bu cendereye bir kez giren bir şey ancak daha da kötü bir noktaya varabilir.
 
Bu yüzden, konuları daha en başından aydınlığa çekmek daha isabetli olacaktır: beynimizin orta kısmına. Nitekim orada „süt ve bal akar“, ki bunun beyindeki karşılığı ödül hormonlarıdır. Ve bunlar aktığında hiçbir şey hakkında endişelenmemize gerek kalmaz, çünkü bu sayede bütün beyin kıvrak, hızlı ve rahat çalışır. Burada istiflenen şey ancak daha iyi bir noktaya varacaktır.

O halde, sevgili anne babalar ve öğretmenler: ilk defa sunduğunuz her şeyi gerçek bir şenlik havasına sokun!
Bu, şakaklardaki çöplük ile beynin ortasındaki solaryum arasında şalteri yönlendirecektir:
İşin başından doğru yöne kanalize etme şansı bulunursa başarı kaçınılmaz olacaktır!
Ve – çok önemli! – genel bakış ile başlayın! Bu, daha işin başında başarı hissi verecektir.